Help! Hoe combineer ik schrijven met werk en gezin?

4 krachtige tips om tijd te vinden voor het schrijven van jouw boek

De meeste beginnende schrijvers hebben helaas niet de luxe om hier fulltime mee bezig te zijn. Er moet brood op de plank komen, er is een gezin dat aandacht vraagt, een hond die uitgelaten moet worden en wie weet ben jij zelfs mantelzorger. Iedereen heeft het druk, maar hoe verdeel je dan je tijd om toch dat boek af te krijgen? We hebben immers maar 24 uur per dag aan tijd te verdelen!

De volgende tips kunnen je helpen in deze eeuwige zoektocht naar tijdverdeling. Tijd is volgens mij een kwestie van prioriteit.

1) Plannen

Het vreemde is dat er op een dag heel veel aandacht (en dus tijd!) wegdruppelt aan zaken die we eigenlijk helemaal niet belangrijk vinden als we er goed over nadenken. Schrijf op een dag eens elk kwartier of half uur op waar je jouw tijd aan hebt besteed. Doe dit een week lang en je zult er achterkomen dat we veelal slordig omgaan met onze spaarzame vrije uurtjes. Wat brengt Netflix je nou helemaal? Hoeveel uren besteden we niet aan social media? Als je daarvan elke dag één uurtje zou skippen en besteden aan je boek, dan komt dat boek er uiteindelijk. Zet het schrijven bewust op je to-do lijstje van de dag of block een uur in je agenda. Zeg bijvoorbeeld: Elke dag na het eten, trek ik mij terug en besteed één uur aan schrijven. Wedden dat het meer wordt?

Mocht je aan het eind van de dag te moe zijn om dit te doen, zou je ook kunnen plannen dat je elke dag een uur eerder opstaat. Als het hele huis nog in diepe slaap is, schrijf jij de zinnen die jou dichter bij de laatste punt van je boek brengen. Elke dag weer. Het boek ‘Miracle Morning’ van Hal Elrod kan je wellicht hierbij helpen.

2) Focus

Alles draait om focus. Waar jij aandacht aan geeft, gaat vormen aannemen. En dan bedoel ik full focus, niet een halfslachtige als ‘Oh ja, dat boek. Dat moet ook nog een keer af.’ Dan gaat het niet lukken. Je moet er élke dag mee bezig zijn, het papier op willen vreten en de woorden desnoods uit je tenen halen als het even niet lukt. Voor sommige mensen helpt het om briefjes in huis op te hangen om die focus te houden. Als je het mij vraagt, heb je dat niet nodig als de wil om het boek af te krijgen groot genoeg is. Dan voel je échte passie en is focus een vanzelfsprekendheid. Dat neemt niet weg dat briefjes ophangen een goed begin is om je focus aan te wakkeren, als een soort aandrijfwiel. Als het dan eenmaal op gang is, kun je het op eigen kracht.

Een andere methode om focus aan te wakkeren is een herinnering in je telefoon. Zet de timer een aantal keren per dag en laat een notificatie op je smartphone verschijnen met ‘Boek afschrijven’. Het klink gek, maar je zult zien dat het werkt. Je hersenen worden er elke keer weer even aan herinnerd, net zolang tot de focus in je systeem zit en de drive groter is geworden dan de excuses.

 3) ‘Nee’ durven zeggen

Je hoeft geen asociaal mens te zijn als je ‘nee’ zegt. Het is een veelgehoord probleem dat mensen een bepaalde druk voelen om overal maar ‘ja’ op te zeggen. Elke uitnodiging voor een feestje, een kop koffie of een lunch of zelfs als er om hulp gevraagd wordt, mag je best die drie letters achter elkaar uitspreken. Het is gewoon de manier waarop je dit doet. Je bent geen uitleg verschuldigd aan wie dan ook, maar als je die behoefte toch voelt, kun je uitleggen dat je boek even prioriteit heeft. Je zult zien dat de meeste mensen er begrip voor hebben en als ze dit niet hebben, moet je je afvragen hoe begaan ze met jou zijn.

4) Offers brengen

Ook op het moment dat je stiekem wél heel graag uit eten gaat of dat dagje sauna pakt met een vriendin, is het toch verstandig om dit soort dingen te doseren. Als je tenminste graag dat boek wilt afkrijgen. Ik schrijf dit met een dubbel gevoel, want mijn offer is ontzettend groot geweest. Té groot achteraf. Ik vertel het toch om mensen te laten zien wat je soms moet doen om je dromen na te streven. Het schrijven van mijn boek is namelijk niet een weg van rozenblaadjes geweest. Nee, ik heb geploeterd, gezweet, heb bijna mijn laptop uit het raam gegooid. (Thank God kon ik me beheersen, want zoals in mijn vorige blog gesteld: frustratie brengt je nergens). Ook heb ik in die vijf jaar het sociale leven wat vriendinnen betreft op een laag pitje gezet. Bewust. Overdag werken, ’s avonds schrijven en daar tussendoor en in het weekend bewust tijd voor mijn gezin. Tijdens de laatste loodjes van mijn boek keek ik dan ook steeds meer uit naar januari 2020: mijn geplande deadline om de proefdruk door te nemen. Hierna zou ik me weer meer kunnen ontspannen en afspreken met vriendinnen. Sauna, uit eten, avondjes kletsen, misschien wel weer ouderwets een nachtje weg. Ik zag het allemaal voor me en de behoefte werd daardoor ook steeds groter. Des te harder kwam de klap dat een van mijn liefste vriendinnen in december 2019 plotseling kwam te overlijden. Wat we twee weken ervoor aan de telefoon tegen elkaar zeiden: ‘onze tijd komt wel weer’, kwam helemaal niet meer. De verloren jaren kan ik niet meer inhalen en natuurlijk zou ik het anders hebben gedaan met de wetenschap van nu, maar op dat moment wist ik het niet en was ik bereid het offer te brengen om mijn vriendinnen minder te zien en het daarna dubbel en dwars in te halen. Mijn overleden vriendin begreep dat en heeft me altijd gesteund om mijn droom na te jagen. Ik heb het boek aan haar opgedragen.

Samenvattend durf ik te stellen dat iedereen, hoe druk ook, de tijd kan vinden om een boek te schrijven. De vraag die je je zelf alleen maar hoeft te stellen is: hoe graag wil ik dit? Er is namelijk altijd een weg!